Στις εκπτώσεις κερδίζουν οι πλούσιοι… Σωστό; Σχεδόν. Δηλαδή, μπορούμε να κερδίσουμε κατιτίς κι εμείς οι μη πλούσιοι, εφόσον συμπεριφερθούμε σαν πλούσιοι χωρίς λεφτά. Δηλαδή; Ε, να, αν δεν πέσουμε σαν λιμασμένες χρυσόμυγες σε ό,τι μυρίζει φτηνό, αν διαλέξουμε προσεκτικά, αν σκοπεύσουμε τα ποιοτικά και τα αποδεδειγμένα value for money, αν ιεραρχήσουμε τις ανάγκες, αν δεν υποκύψουμε στις βουλιμικές εκρήξεις, αν διαθέσουμε χρόνο (που είναι χρήμα) κ.ο.κ.
Στις εκπτώσεις δεν πάμε για να ψωνίσουμε γενικώς, αλλά για να ψωνίσουμε ειδικώς και συγκεκριμένως· πράγματα που μας χρειάζονται και τα έχουμε επισημάνει ως τέτοια, από καιρό, πολύ πριν από τις εκπτώσεις. Δεν κυνηγάμε ευκαιρίες, γενικώς και ορίστως· χτυπάμε στόχους. Παράδειγμα: Εχουμε βάλει λ.χ. στο μάτι ένα μπλέιζερ ή ένα ζευγάρι σουέντ παπούτσια, που ήταν απλησίαστα σε «κανονικές» τιμές. Καταρχάς γνωρίζουμε ότι «κανονικές» τιμές συχνά (όχι πάντα) δεν υπάρχουν· το κατάστημα βάζει μια υψηλή τιμή, η οποία πέφτει με παζάρι στο ταμείο έως και 20%, κι αυτό συμβαίνει και σε «καλά» μαγαζιά. Την περίοδο των εκπτώσεων, η τιμή πέφτει κατά 30-40%: αυτή περίπου είναι η πραγματική τιμή. Ευκαιρία, με έκπτωση 50% ή και περισσότερο, παρουσιάζεται μόνο σε σπασμένα νούμερα, σε παλιές κολεξιόν κ.λπ. Αν λοιπόν τα σουέντ παπούτσια μπορούμε να τα χτυπήσουμε με 20% πριν από τις εκπτώσεις, τα ψωνίζουμε επιτόπου, διότι αφενός θα τα ευχαριστηθούμε στην ώρα τους, αφετέρου διότι αργότερα μπορεί να μην υπάρχουν. Πράγματι, τα καλά κομμάτια δύσκολα φτάνουν έως τις εκπτώσεις, κι όταν φτάσουν δεν βγαίνουν με σκοτωμένες τιμές, βγαίνουν με 20% το πολύ 30%. Τα δε εμπορεύματα παγίας ζήτησης, λ.χ. κάλτσες, εσώρουχα κ.λπ., σπανίως κατεβαίνουν κάτω από 10%.
Μια τακτική, που εφαρμόζεται όλο και συχνότερα, είναι να πάτε λίγο πριν από την επίσημη έναρξη των εκπτώσεων και να διαλέξετε τους στόχους σας. Κατόπιν διαπραγματεύεσθε με το μαγαζί: ψωνίζω τώρα, πληρώνω μετρητά, και μου κάνετε τιμή εκπτώσεων. Ο έμπορος καίγεται για μετρητά πάντα, και πολύ περισσότερο στην παρούσα περίοδο κρίσης. Θα πετύχετε. Αν δεν συμφωνεί, πηγαίνετε στον παραδίπλα…
Προσωπικά, οι εκπτώσεις με ταλαιπωρούν, ψυχικά, πνευματικά, σωματικά. Ερεθίζουν τη βουλιμία μου: αχ, νάτο κι αυτό, νόστιμο είναι, και σχεδόν ευκαιρία… Καταβάλλουν το μυαλό μου: να λογαριάσω το πιαθνό κέρδος, να φρενάρω το άπληστο θυμικό, να καταψύξω τον αχαλίνωτο καταναλωτισμό. Με κουράζουν σωματικά: τι ταλαιπωρία μες στα κοσμοπλημμυρισμένα μαγαζιά, στις ουρές των ταμείων, στα ιδρωμένα δοκιμαστήρια…
Γι’ αυτό, τα τελευταία χρόνια αποφεύγω τα ψώνια σε περίοδο εκπτώσεων. Μόνο οργανωμένα, μόνο στοχοπροσηλωμένα, με hit and run σε «νεκρές» πρωινές ώρες. Φέτος, πάντως, με κρίση να σφίγγει την αγορά, με τον φόβο να σφίγγει τα πορτοφόλια, το τοπίο αλλάζει. Ας αλλάξει και η καταναλωτική συμπεριφορά μας. Κανείς δεν κακοπάθησε επειδή δεν ψώνισε άλλο ένα μπουφάν…
Sartorial 