Τουίντ, τουίντ, τουίντ

Επιτέλους χειμώνας! Καιρός για τουίντ, καιρός για βαριά κοτλέ, αφράτα μολεσκίν και ζεστά τρικό. Ο σύντομος και ήπιος μεσογειακός χειμώνας δεν ευνοεί ιδιαιτέρως τα θερμά, τραχιά τουίντ, τα χειροποίητα μάλλινα υφάσματα σκοτσέζικης και ιρλανδέζικης καταγωγής, για σπορ σακάκια και παλτά.

Τα υπέροχα τουίντ: με μοναδικά χρώματα και σχέδια, μοναδικά επειδή είναι χειροποίητα και καμιά παρτίδα δεν είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη, μοναδικά επειδή μες στην ύφανση αναμιγνύονται ίνες μαλλιού μοναδικά χρωματισμένες. Με χρώματα που λάμπουν στο χειμωνιάτικο φως, όλοι οι τόνοι του καφέ, από το κεραμιδί έως το καστανόμαυρο, ώχρες, λαδί, πράσινα, μπλε, γκρίζα, ανθρακί, χοντροκόκκινα… Με υπέροχα σχέδια: ψαροκόκκαλο, καρώ glenn, καρώ gun club, πτι καρώ, μεγάλα καρώ windowpane, πιε ντε πουλ, αλατοπίπερο, σβηστά σχέδια, έντονα σχέδια…

Προέλευση

Σκωτία, Εβρίδες νήσοι: παράγονται τα κορυφαία τουίντ· τα επώνυμα των συνεταιρισμένων υφαντουργών έχουν τη σφραγίδα Harris Tweed. Εξαιρετικά και τα ιρλανδέζικα. Και σε βρετανικά υφαντουργεία φτιάχνονται, μη γνήσια, αλλά υψηλής ποιότητας· μιμούνται την υφή, τα χρώματα και τα σχέδια σε πολύ ελαφρότερα πανιά, με τεχνική worsted, κατάλληλα για μεσογειακά κλίματα και ανεκτά σε εσωτερικούς χώρους.

Ρούχα

Σπορ σακάκια. Με τρία ή δύο κουμπιά· με τσέπες χωνευτές ή και εξωτερικές, με τσέπες λοξές ή οριζόντιες, με τρίτη τσέπη μικρή αριστερά.

Για πιο εκκεντρικό country style, το σακάκι γίνεται κυνηγετικό: έχει ζωνάρι ραφτό πίσω, τσέπες εξωτερικές με κουμπωτά καπάκια, και ανάλογη τσέπη στο στήθος, κουμπώνει με τρία κουμπιά, και προβλέπεται κούμπωμα και του γιακά μέχρι ψηλά.

Οι δανδήδες εξ ημών μπορούν να φτιάξουν και κοστούμι, όπως ο αμίμητος Δουξ του Ουίνδσορ που λάτρευε τα τουίντ ακραίων χρωματισμών και σχεδίων. Το ψαροκόκκαλο μπορεί να δώσει εξαίρετο παλτό, βαρύ σπορτίβ.

Ταιριάσματα

Τραγιάσκα! Ιδανικά από το ίδιο ύφασμα με το σακάκι.

Πουκάμισα: Φανελένια καρώ. Οξφορντ μπάτον ντάουν.

Γραβάτες πλεχτές, κατά προτίμησιν μάλλινες ή κασμιρένιες. Ακόμη καλύτερα: φουλάρι.

Παντελόνια από τρικό ντιαγονάλ (μαλλί), ή τα κλασικά βαριά βαμβακερά: κοτλέ και μολεσκίν.

Το κοτλέ βγαίνει ψιλόριγο ή χοντρόριγο, και πρέπει να είναι 100% βαμβακερό. Το μολεσκίν, δημοφιλές στη Βρετανία, αλλά άγνωστο παρ’ ημίν, είναι επίσης 100% βαμβακερό, ανθεκτικό, με ελαφρότατο πέλος, απαλό και πολύ πολύ ζεστό. Ταιριάζει ιδανικά με το τουίντ σακάκι.

Παπούτσια ρωμαλέα, αρρενωπά, δίσολα, ή μποτάκια σουέτ. Κάλτσες με χρώμα και φαντασία!

Γιλέκο από το ίδιο ύφασμα, ή ζιλέ αμάνικο (λεμονί!) ή ζακέτα κάρντιγκαν. ταιριαστό και το πλεχτό πουκάμισο πόλο.

Ποσέτ μεταξωτό: λείο και στιλπνό πάνω στο τραχύ ζεστό τουίντ.

Advertisement

Φθινοπωρινά φύλλα

Το φθινόπωρο στην Ελλάδα μπορεί να διαρκέσει πολύ: σαν εξασθενημένη παράταση καλοκαιριού, χωρίς τον καύσωνα, ή σαν μακρύ προοίμιο ήπιου χειμώνα, χωρίς το τσουχτερό κρύο. Εχει ψυχρούλα αλλά όχι ψύχος, ο καιρός είναι άστατος με βροχές και συννεφιές, αλλά όχι σταθερά βαρύς· το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι η ποιότητα του φωτός: καθώς χαμηλώνει η τροχιά του ήλιου, αναδύονται πάλι οι σκιές, οι όγκοι, τα χρώματα.

Σε αυτή τη γλυκιά ημιεποχή, το ντύσιμο είναι ανάλογα ευμετάβλητο, προσαρμόσιμο, ηδύ. Δεν έχει την ελαφρότητα και τον αισθησιασμό του θερινού, αλλά ούτε το χτισμένο, συμπαγές στυλ του χειμερινού. Είναι ντεμί σεζόν.

Χρώματα. Καταρχάς, θερμά. Το φως αρχίζει να αναδεικνύει μπεζ, καφέ, καπουτσίνο, κεραμιδί, τερακότα, γκρι-μπεζ, αλλά και τα πιο σωματώδη ψυχρά, από πράσινο έως ραφ και βαθύ μπλε. Αν υποθέσουμε ότι το κοστούμι είναι στα θερμά, το πουκάμισο, το πόλο, η γραβάτα, ας κινηθούν συμπληρωματικά: γαλάζιο, θαλασσί, λεβάντα, πράσινο βεραμάν έως σμαραγδί, αλλά και κρεμ, ροζ, βερυκοκκί.

Υφάσματα. Το μαλλί επικρατεί. Σε βάρη από 200 έως και 300 γραμ. Worsted ως επί το πλείστον, κρεπ, fresco, ελαφριά καμπαρντίνα, solaro. To βαρύ λινό φοριέται ακόμη. Ταιριαστό στην εποχή και το σύμμικτο μαλλί-μετάξι.

Σχέδια. Πρενς ντε Γκαλ, παντού και πάντα! (έχουμε εμμονές…) Αχνό το πρενς, μελιχρό, για τούτη την εποχή. Αραιό μεγάλο καρρώ (windowpane) αχνό, επίσης, πικ-α-πικ, πτι καρώ, πιε ντε πουλ. Τα μοτίβα δίνουν υπόσταση στα ελαφριά, κατά κανόνα, υφάσματα του φθινοπώρου. Αρχίζουν και τα ριγέ, pinstripe, αλλά με αχνή τη ρίγα.

Προσοχή! Η ανάμιξη ποικίλων μοτίβων εγκυμονεί ολέθρους. Ας μη συνυπάρχουν ισοδύναμα σχέδια-μοτίβα. Αν το κοστούμι είναι πτι καρώ, το πουκάμισο, η γραβάτα, το ποσέτ, να είναι άλλα: μεγάλα καρώ, άνθη, μονόχρωμα, ριγέ. Αν το κοστούμι φέρει έντονο σχέδιο, πουκάμισο και εξαρτήματα να ακολουθούν λεπτά σχεδιάκια, διακριτικά, σχεδόν αδιόρατα. Οχι όλα μονόχρωμα βέβαια: είναι πληκτικά.

Εξαρτήματα

• Μαντιλάκι. Το ποσέτ επανακάμπτει. Ενα μεταξωτό κρεμ, περλέ ή ματ, παίζει μπαλαντέρ με σχεδόν καθετί. Εναλλακτικά, λεβάντα, σιέλ, ανοιχτό ζωηρό πράσινο. Αυτοσχεδιάστε.
• Κάλτσες. Το δυσκολότερο ταίριασμα. Η σίγουρη μα ανιαρή συνήθως οδός: στην χρωματική γκάμα του παντελονιού. Πιο ριψοκίνδυνο μα ενδιαφέρον: Βρείτε χρωματικό πλησίασμα με τη γραβάτα, το ποσέτ, το πουκάμισο. Σχεδιάκι κατά προτίμησιν διακριτικό.
• Παπούτσια. Ετέρα εμμονή: Σουέτ καφέ, καστανά, ξανθά… Σουέτ μονκ με αγκράφα, σουέτ ντέρμπι, σουέτ όξφορντ. Προσοχή στις φθινοπωρινές βροχούλες! Καταστρέφουν τα σουέτ.

Φανέλας εγκώμιον (Τhe grey flannel suit)

Kαθώς ο καιρός ψυχραίνει και ο ήλιος κρύβεται νωρίς, αδημονώ. Αδημονώ να κρυώσει κι άλλο ο καιρός, να γκριζάρει ο ουρανός, για να βγάλω από την ντουλάπα το γκρι φανελένιο κοστούμι.

Λατρεύω τη φανέλα. Λατρεύω την αίσθηση του μαλακού μάλλινου, το διακριτικό πέλος της, το αφράτο και ελαφρότατα “τσιμπητικό” άγγιγμά της στο δέρμα, το απαλό και βαρύ πέσιμο των πτυχών, το λεπτό της τσαλάκωμα, τη θέρμη και την οικειότητα που μεταδίδει στο σώμα.

Είναι η εμβληματική ανδρική φορεσιά (μαζί ίσως με το κρεμ λινό κοστούμι για το καλοκαίρι, περίπου αυτό που φορούσε ο Υποπρόξενος στο “Κάτω από το ηφαίστειο” του Μ. Λόουρι, κινηματογραφημένο από τον Τζον Χιούστον). Προσοχή, δεν εννοώ ότι το Γκρι Φανελένιο Κοστούμι είναι το ίδιο ακριβώς, κυρίως ιδεολογικά και ψυχολογικά, με αυτό το γκρι που φοράει ο Γκρέγκορι Πεκ στην ταινία «The man with the grey flannel suit». Αυτό, της ταινίας του 1956, είναι το συμβολικά θλιβερό κοστούμι της απέραντης τάξης των χαρτογιακάδων, των υπαλλήλων γραφείου, του κόσμου που αναδυόταν ορμητικός μετά τον Β’ Παγκ. Πόλεμο. Αυτό ήταν το αρχετυπικό business suit.

Το δικό μας γκρι φανελένιο κοστούμι δεν ειναι τόσο θλιβερό, ούτε μόνον business suit.  Είναι βεβαίως κοστούμι μπαλαντέρ, είναι αυτό που πρέπει όλοι οι άνδρες να έχουν στην ντουλάπα τους, αλλά είναι κι ένα κοστούμι δανδή. Δανδή; Ναι. Είναι τόσο διακριτικό, τόσο “αόρατο”, που μπορεί να μεταμορφωθεί σε οτιδήποτε, με την προσθήκη των κατάλληλων αξεσουάρ.

Λόγου χάριν, η απλούστερη και πιο σίγουρη σύνθεση:  Γαλάζιο σιελ πουκάμισο και σκούρα μπλε γραβάτα. Τίποτε άλλο ― διακριτική εμφάνιση πάνθηρα του άστεως. Ή: ροζ φιλ-α-φιλ πουκάμισο (δεκτόν και όξφορντ) με σκούρα βυσσινί ή μαύρη γραβάτα. Προσοχή στην υφή της γραβάτας: η χνουδάτη φανέλα απαιτεί πλεχτή ή μπροκάρ γραβατα, βαριά· οπωσδήποτε όχι σατέν ή εμπριμέ. Προσθέστε ένα ατίθασο μαντιλάκι στο σακάκι (φίνο μετάξι να ξεπροβάλλει από την φανέλα, εδώ ζητείται η κόντρα στις υφές). Περιττόν ειπείν, η φανέλα απαιτεί απεγνωσμένα καστόρινα παπούτσια, βαθυκάστανα. Voilà!

Ποια φανέλα ακριβώς

ΧΡΩΜΑ. Είπαμε γκρίζα. Εννούμε, σκούρα, προς το ανθρακί ή το μμολυβί, αλλά έναν  τόνο πιο ανοιχτή. Οχι σχεδον μαύρη. Και όχι σχεδόν σταχτιά, ξέξασπρη. Καλοδεχτη βεβαίως και με ρίγα, αχνή πάντα, σαν κιμωλία: chalk stripe. Δεκτή και με λεπτό καρρώ, και η Πρενς ντε Γκαλ, σε γκρι πάντα. Δεκτή και σε καφέ, θερμό πάντα, και σε μπλε, σκούρο.

ΠΟΙΟΤΗΤΑ. Α, εφευρέτες είναι οι Εγγλέζοι… O Fox, ας πούμε, και οι Smith, Harrison, Lesser, J.J. Minnis είναι βρετανικοί οίκοι που προσφέρουν θαυμάσιες φανέλες· ό,τι και να διαλέξεις απ’ αυτους, πέφτεις μέσα. Επίσης οι Iταλοί φτιάχνουν φανέλες αξιοσημειωτα φίνες και ελαφριές, κατάλληλες για το μεσογειακό μας κλιμα· θα κοιτούσα του Barberis Canonico και του Zegna.

ΥΣΤΑΤΟΝ: Η φανέλα ροντάρει με τον χρόνο. Αποκτά πατίνα. Τρίβεται στους αγκώνες, στα γόνατα κ.λπ. Δεν πειράζει, αυτή είναι η ομορφιά της. Επίσης, αν δεν προσέξετε τον Χρυσό Κανόνα (=εναλλαγή κοστουμιών, rotation!), μπορεί να ξεχειλώσει, να κάνει “γόνατα” π.χ. το παντελόνι. Αφήνετέ την να ξεκουράζεται.

Πουκάμισα για ένα καλοκαίρι

Το τρομερό ελληνικό καλοκαίρι υπαγορεύει τον δικό του ενδυματολογικό κώδικα. Για δύο περίπου μήνες απαγορεύει σχεδόν το σακάκι και επιβάλλει πουκάμισο-παντελόνι, ελαφρά υλικά, ανοιχτά χρώματα. Σε θερμοκρασίες άνω των 35-36 Κελσίου μάλιστα, ραγίζει ακόμη και αυτός ο χαλαρός κώδικας, και ο καθείς κοιτάει να σώσει το τομάρι του: επιστρατεύονται τροπικά φανελάκια, πέδιλα και σορτς. Παραζαλισμένοι αστοί σέρνονται από σκιά σε σκιά, και από καφενείο σε καφενείο, ρουφώντας υγρά και ανεμίζοντας αυτοσχέδιες βεντάλιες. Μαρτύριο.

Ε, προτού φτάσουμε σε αυτό το αντιαισθητικό στριπ-τιζ μες στο αστικό περιβάλλον, ας εξετάσουμε τις δυνατότητες ευπρεπούς και πρακτικού ντυσίματος. Είπαμε, πουκάμισο-παντελόνι. Χωρίς το σακάκι ο τζέντλεμαν είναι ήδη τρωτός, αλλά το πολυφίλητο πουκάμισο παραμένει εκεί, βασική πανοπλία. Με μακρύ μανίκι, καλοσιδερωμένο και στο σωστό χρωματικό συνδυασμό με το παντελόνι, προσφέρει την απαραίτητη κομψότητα και άνεση.

Τι πουκάμισο; Αρκετά. Καταρχάς, το κλασικό. Με μυτάτο ή ρεξ γιακά, με τσέπη στα σπορ. Με button down γιακά, σπορ. Ριχτό, με δύο μικρά σκισιματάκια στο πλάι. Επίσης: σαφάρι σακακοπουκάμισο, με δύο τσέπες κάτω και μία πάνω, με γαζωμένη ζωνούλα πίσω ― ραμμένο σωστά, από δροσερό λινό ή λινοβαμβακερό, αυτό το σαφάρι μπορεί να είναι κομψό και πρακτικό μαζί.

Μανίκι. Μακρύ. Κατ’ εξαίρεσιν, το ριχτό και το σαφάρι μπορούν να είναι και κοντομάνικα. Ανω των 35 υπό σκιάν, κοντό μανίκι κι αλλού.

Υφασμα. Το λινό φτιάχνει τυπικό θερικό πουκάμισο, βεβαίως τσαλακωμένο από τα πρώτα λεπτά. Το βαρύ λινό τσαλακώνει λιγότερο, το ελαφρό είναι πιο δροσερό. Η ελαφριά ποπλίνα είναι ίσως η πιο ουσιαστικά δροσερή και ταυτόχρονα στυλάτη· κρατάει τη φόρμα της, δεν τσαλακώνει τόσο εύκολα. Οι ελβετικές ποπλίνες Alumo και ορισμένες ιταλικές είναι ονειρεμένες.

Εξαιρετικές εναλλακτικές: το βουάλ και το πικέ. Το βουάλ είναι ίσως το πιο φίνο βαμβακερό που μπορεί να ραφτεί, μια γάζα, ένα χάδι. Εξαιρετικά δροσερό. Προσοχή όμως, είναι διαφανές, φεγγίζει: οι αρκούδοι ίσως έχουν πρόβλημα… Το πικέ, ιδίως κάποιο αραιοϋφασμένο, είναι πολύ δροσερό και ανάλαφρο· συνήθως βρίσκεται σε λευκό και αρμόζει να ραφτεί ριχτό, ίσως και με γιακά Μπάιρον.

Χρώματα. Υποθέτουμε βάσιμα ότι τα καλοκαιρινά παντελόνια είναι χακί-κρεμ-άμμος, μπλε, καφέ, ανοιχτό γκρι. Αρα το χρώμα του πουκαμίσου κοντράρει: κινείται κυριότατα σε τόνους του θαλασσί-σιελ-γαλάζιου-μπλε. Ακολουθούν οι τόνοι του πράσινου και οι τόνοι του ροζ. Φυσικά, λευκό-ιβουάρ-κρεμ-άμμος-σπαγγί. Ορισμένως: στα καλοκαιρινά πουκάμισα ανθίζουν τα καρουδάκια!

Addendum 1. Ναι στο πόλο, το λακόστ βεβαίως. Αλλά με μια εμμονή: ποτέ μέσα στο παντελόνι. Η ουσία του πόλο είναι σπορ.

Addendum 2. Υφάσματα για παντελόνια. Λινό, δροσερό, τσαλακωμένο (προτιμάμε βαρύ ιρλανδέζικο). Βαμβακερό, δίμιτο, σε χακί-κρεμ-ώχρα-μουσταρδί. Kid Mohair ελαφρύ, πιο επίσημο, λάμπει ευχάριστα, σε γκρι ή καφέ. Chino, κλασικό. Ψάθα fresco, αν το βρείτε. Sheersucker, γραμμωτό σαν κοτλέ, ελαφρότατο, με συνθετικό.

Addendum 3. Aπαγορεύονται τα κοντοβράκια και τα αμάνικα εντός του άστεως.

Ανοιξη προς καλοκαίρι

Οι ολάνθιστες μοσχοβολιστές νεραντζιές ειδοποιούν: άνοιξη! Η οποία συνήθως κρατάει λίγο, τόσο όσο να μας τρελάνει, με ορμονικές αναστατώσεις, ρομαντικές μελαγχολίες και εαρινές αλλεργίες… Σύντομη τόσο όσο να μας τρελάνει και ενδυματολογικά: καυτερές λιακάδες και δριμείες υγρασίες (αχ! οι αρθρώσεις), μεταίχμιο που οδηγεί ασφαλώς στον γλυκύ Μάιο, σε πρώιμο καλοκαιράκι, προτού πλακώσουν βιαστικοί καύσωνες Ιουνίου.

Κοστούμι παντός καιρού ― σχεδόν…

Καθώς χειμωνιάζει είναι πολύ πιθανόν να σκεφτόμαστε ήδη μια ανανέωση στην γκαρνταρόμπα· καινούργιο κοστούμι, σακάκι κ.λπ. Δύο σκέψεις: ο φετινός χειμώνας θα είναι σφιχτός οικονομικά, αφενός· άρα κινούμεθα προς ρούχα καλά μεν και ποιοτικά, αλλά ευέλικτα και παντός καιρού, έτσι ώστε να έχουν το μέγιστο value for money. Υπενθυμίζουμε: value for money δεν είναι το φτηνό, που θα δείξει έτσι κι αλλιώς τις αδυναμίες του, αλλά το καλό, αυτό που θα διαρκέσει, θα φορεθεί σε κάθε περίσταση και θα το ευχαριστηθούμε.

Αφετέρου, κι αυτό τον χειμώνα θα τον περάσουμε σε θερμαινόμενα κτίρια· άρα τα ρούχα μας δεν πρέπει σε καμία περίτπωση να είναι βαριά, «θερμαντικά», αλλά ελαφριά, άνετα, ευέλικτα, ικανά να φοριούνται από τον βροχερό Σεπτέμβριο έως και τον Μάιο. Το τέτοιας εμβέλειας ρούχο συνήθως το αποκαλούν Four Seasons· εγώ θα το αποκαλούσα συμβατικά ντεμί-σεζόν ή Three Seasons: φθινόπωρο – χειμώνας – άνοιξη· το μεσογειακό καλοκαίρι, το σχεδόν υποτροπικό πια, απαιτεί δική του, ξεχωριστή ενδυματολογική αντιμετώπιση.

Summer cloth

LEFT: Super 120’s High Performance Crepe, 240gr/m, green-lovat with a hint of rust.

RIGHT: Tencel – Cotton mix, grey-blue.

New acquisitions – tessuti

ΑΡΙΣΤ: Super 120’s Australian Merino Dark Grey Pinstripe, made by Taylor & Stewart. Κλασικό κοστούμι. ΔΕΞ.: Super 135’s Australian Merino, Olive grey (gaberdine type), made by Taylor & Stewart. Παντελόνι.

Πιέτες, πέτα, πτυχώσεις

Τα ανδρικά υφάσματα

Το κοστούμι ορίζει τον άνδρα που το φοράει. Και το κοστούμι ορίζεται από τρία στοιχεία: ύφασμα, ράψιμο, γραμμή. Και τα τρία εξελίσσονται μες στο χρόνο, και τα τρία στοιχεία διατηρούν κάποιες βασικές αρχές αναλλοίωτες, και τα τρία έχουν επηρεαστεί από τον ραγδαίο εκμηχανισμό της κατασκευής ρούχων.

Το ύφασμα έχει υποστεί τις βαθύτερες, παρότι λιγότερο φανερές, αλλαγές, όχι μόνο εξαιτίας της βελτιούμενης τεχνολογίας ύφανσης και των τεχνητών ινών, αλλά και λόγω της αυξανόμενης αστικοποίησης της ζωής και του γενικευμένου κλιματισμού στα κτίρια κατοικίας και εργασίας.

Essential knowledge – Read the whole thing