Από υποδημάτων άρξασθε

«Οταν γνωρίζω έναν άνδρα, από τα πρώτα πράγματα που κοιτάζω πάνω του είναι τα παπούτσια…» Την παρατήρηση αυτή την πρωτάκουσα από γυναίκα. Μου έκανε εντύπωση. Ημουν νεαρός και άβγαλτος, άφραγκος κυρίως, ωστόσο έδινα κάποια σημασία στα παπούτσια που φορούσα. Φρόντιζα δηλαδή να είναι τουλάχιστον καθαρά και γυαλισμένα.

Τη γυναικεία αυτή παρατήρηση την ξανάκουσα κι άλλες φορές. Φυσικό. Οι περισσότερες γυναίκες δίνουν μεγάλη σημασία στα παπούτσια τους, μερικές γεμίζουν ντουλάπες, κι αυτά τα καημένα τα γοβάκια και τα μπαλαρινάκια και τα μοκασινάκια αντέχουν λίγα φορέματα προτού στραπατσαριστούν ανεπανόρθωτα.

Τέλος πάντων, τα ανδρικά παπούτσια είναι πολύ λιγότερο μάταια. Αντέχουν στο φόρεμα, αντέχουν στις μόδες, κι αν συντηρηθούν σωστά σε συνοδεύουν αρκετά χρόνια. Φτάνει να τηρούνται κάποιοι στοιχειώδεις κανόνες.

1.

Εφόσον μπορείς, ψωνίζεις πάντα τα καλύτερα. Τα καλύτερα που αντέχει η τσέπη σου. Προτιμότερο λιγότερα και καλά, παρά πολλά και «δεύτερα». Τα «δεύτερα» ξεφορμάρονται συντομότερα, χάνουν τη λάμψη τους εύκολα, δεν «γερνάνε» καλά.

2.

Δεν φοράς τα ίδια παπούτσια δύο συνεχόμενες ημέρες. Το δέρμα είναι οργανικό, ζωντανό υλικό. Χρειάζεται την ξεκούρασή του, να πάρει τη φόρμα του, να αναπνεύσει. τα αφήνετε να ξεκουραστούν τουλάχιστον μία μέρα, καλύτερα περισσότερες. Εφόσον χτίζετε σωστά την γκαρνταρόμπα σας, και παίρνετε καλά κομμάτια, θα έχετε τη δυνατότητα να κάνετε ικανοποιητικό rotation.

Εννοείται ότι κατά την ανάπαυση το παπούτσι φοράει απαραιτήτως το ειδικό καλαπόδι, κατά προτίμησιν από αρωματικό κεδρόξυλο, για να κρατάει τη φόρμα του.

3.

Αποφεύγεις τα εκκεντρικά σχέδια και χρώματα, τουλάχιστον εφόσον βρίσκεσαι στην κατάρτιση μιας σωστής συλλογής (ας πούμε, κάτω από 7-8 ζευγάρια· πάνω από 12-15 ζευγάρια, συγχωρούνται και οι εκκεντρικότητες).
Μαύρο, καφέ σκούρο-σοκαολατί, μπορντώ, καφέ φυσικό, καστόρι καστανό ― αυτά είναι τα βασικά χρώματα.

Από σχέδια: βασικά δετά. Derby, Oxford, monk, brogue ― αυτά είναι τα απαραίτητα και βασικά σχέδια, σκέτα ή με τρυπίτσες και «χελιδονοουρές». Το δέρμα ποικίλει από καλογυαλισμένο στητό, έως μαλακό μοσχαρίσιο (για τα βραδινά) και κοκκώδες λιγότερο κατεργασμένο για πιο σπορτίβ εμφανίσεις. Εννοείται, τα παπούτσια είναι διπλόσολα, στητά. Εγγλέζικοι οίκοι κυρίως και κατόπιν Αμερικανικοί φτιάχνουν τα πιο ρωμαλέα, καλοστημένα και καλοφτιαγμένα κλασικά παπούτσια. Γάλλοι και Ιταλοί ακολουθούν κατά πόδας. Φίρμες: Church, Allen Edmonds, Alfred Sargent, Crocket & Jones, Loakes, Grenson, John Lobb, Berluti, Testoni, Crisci, Florsheim, New & Lingwood, Weston κ.λπ. κ.λπ. Οι τιμές φυσικά παίζουν τρελά…

Προσθέτω ένα-δυο ζευγάρια μποτάκια (το ένα καστόρι) κι ένα ζευγάρι monk με αγκράφα στο πλάι. Τα παντοφλέ και τα κόλετζ δεν τα θεωρώ απαραίτητα, μάλλον κακόγουστα· αφήστε τα για κολλεγιόπαιδες και υπερήλικες. Αντιθέτως, το καλοκαίρι επιτρέπεται μια παρέκκλιση προς ένα ζευγάρι φίνα ιταλικά μοκασίνια.
Προχωράμε.

4.

Φροντίζουμε σχολαστικά το σωστό ταίριασμα, αφενός με την κάλτσα, αφετέρου με το ντύσιμο. Μια γενική οδηγία είναι: κάλτσα πολύ κοντά, σχεδόν ταυτόσημη, με τον χρωματικό τόνο του πανταλονιού, και ει δυνατόν κοντά στον χρωματικό τόνο του παπουτσιού. Παράδειγμα: γκρί κοσοτύμι, γκρι σκούρα κάλτσα, μαύρο παπούτσι. Παραλλαγή: σκούρο καφέ παπούτσι, με σκούρα καφέ ή σκούρα γκρι κάλτσα. Οι κόντρα ή οι πλαγιοκοπικοί συνδυασμοί, με λίγο-πολύ εκκεντρικές κάλτσες μπορούν να αποβούν εξαιρετικοί, αλλά χρειάζονται προσοχή ή έμπνευση. Το μαύρο κοστούμι λ.χ. μπορεί να σηκώσει μια μωβ κάλτσα!

Τip: Τα γκρι φανελένια ρούχα, τα τόσο κλασικά και αρρενωπά, ταιριάζουν υπέροχα με καστόρινα παπούτσια σε βαθύ καστανό χρώμα. Ενα βαθύ σοκολατί χρώμα παπουτσιού μπορεί να ματσάρει με μπλε ρούχο κ.ο.κ.

5.

O τζέντλεμαν φροντίζει ό ίδιος τα παπούτσια του ― εκτός κι αν διαθέτει μπάτλερ…

---

Με τα χέρια σας

Η σωστή και τακτική συντήρηση των παπουτσιών είναι αποφασιστικής σημασίας, αν θέλετε να διατηρήσετε για πολύ καιρό τα ακριβά σας παπούτσια. Είπαμε, το κάνετε μόνοι σας, ιδίως αφότου εξαφανίστηκαν τα επαγγελματικά στιλβωτήρια (θυμάμαι το τελευταίο στην στοά της Οπερας, προς Πανεπιστημίου).

Yλικά-εργαλεία: Βερνίκια καλής ποιότητας στα χρώματα των παπουτσιών· άχρωμο λίπος φώκιας· φανέλα· βούρτσα από μαλακή τρίχα αλόγου· σκληρό βουρτσάκι και ειδική «γομολάστιχα» για τα καστόρια· σαπούνι για δέρματα· νάιλον κάλτσα.

Διαδικασία: Αρχίσουμε πάντα με ένα καλό καθάρισμα. Το ειδικό σαπούνι είναι αποτελεσματικό. Αφού στεγνώσουν, περνάμε τα παπούτσια με λίπος και τ’ αφήνουμε μια-δυο μέρες να τραβήξει. Το λίπος «τρέφει» το δέρμα, το προστατεύει από την ξήρανση και το γήρας.
Οταν θα έρθει η σειρά τους για φόρεμα, περνάμε τα παούτσια λίγο βερνίκι με τη φανέλα, τ’ αφήνουμε να τραβήξει το βερνίκι, και κατόπιν τα στιλβώνουμε διαδοχικάμε τη βούρτσα και τη φανέλα. Το φινίρισμα μπορούμε να το κάνουμε με την νάιλον κάλτσα, που δίνει καταπληκτική λάμψη.

Φρόνιμο είναι, για οικονομία δυνάμεων και χρόνου, να μη γυαλίζουμε ένα ένα ζευγάρι, αλλά τρία-τέσσερα ταυτοχρόνως. Τα καστόρινα τα καθαρίζουμε με την ειδική γομολάστιχα και κατόπιν «χτενίζουμε» το πέλος με το σκληρό βουρτσάκι για να φρεσκαριστεί.

Με γειά σας!

Advertisement