Οι άντρες παραμένουν παιδιά που παίζουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η μανία για συλλογή και χρήση ποικίλων συσκευών, εργαλείων, γκάτζετ, χρηστικών ή ελάχιστα χρηστικών αντικειμένων, από αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες και μπλακεντέρ, έως ρολόγια, κομπολόγια, δίσκους, γραβάτες, στυλό και πίπες. συνιστούν ένα σύμπαν εντός του οποίου αναπτύσσονται, υγιαίνουν και θάλλουν οι άνδρες, και άνευ αυτού ουδέν.
Κάθε είδος έχει τα δικά του Δισκοπότηρα, τα μυστικά και τις χαρές: αντίστοιχα με την Ferrari Testarossa και τo ορίτζιναλ Mini, υπάρχουν η πένα Parker 51 και οι προπολεμικές Pelikan, οι πίπες Dunhill και Sasieni, τα ρολόγια Zenith El Primero και τα Omega Speedmaster, οι σταμπωτές γραβάτες Ferragamo και Hermes, οι τζαζ δίσκοι βινυλίου της Blue Note και της Verve, τα μπλουζάκια πόλο Smedley από φίνο μαλλί merino ή βαμβάκι Sea Island, τα κασμιρένια κασκόλ Johnstons of Elgin, οι καμπαρντίνες Burberry’s και Aquasqutum, οι κολώνιες Yatagan και Signoricci. Προσθέστε ό,τι θέλετε. O ρέκτης αναγνωρίζει τις αξίες, τα κλασικά κομμάτια, τα εκτιμά ακόμη κι αν δεν μπορεί να τα αποκτήσει· διότι περισσότερη αξία κι από την κατοχή έχει η γνώση, η περιπλάνηση ανάμεσα σε φόρμες και χρήσεις, η ταξινόμηση και η εξερεύνηση, το μοίρασμα της πληροφορίας με άλλους.
Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι οι άνδρες λατρεύουν όλα τα αντικείμενα· δεν το κάνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο, την ίδια ένταση, την ίδια έκταση. Αλλά όλοι οι υγιείς ψυχοσυναισθηματικά άνδρες, με κάποιο τρόπο, σε κάποια φάση της ζωής τους εμπλέκονται, αποκτούν μια εμμονή, την καλλιεργούν, της παραδίδονται, κι ύστερα αποπλέουν μέχρι την ανακάλυψη νεωτέρας.
Προσοχή, δεν μιλάμε για κόλλημα, για καθήλωση. Η σωστή εμμονή, η συλλογή και χρήση, η μελέτη και κατάκτηση ενός είδους αντικειμένων, δεν πρέπει να οδηγεί σε καθήλωση. Απεναντίας, πρέπει να δρα ηδονικά, ερεθιστικά και απελευθερωτικά· να διευρύνει τον ορίζοντα των επιθυμιών, να αποστάζει την ουσία και την ψίχα του πράγματος, με σκοπό πάντα την απόλαυση του παιγνίου, την εμπειρία της διαδρομής ώς την κατάκτηση.
Είναι λεπτή αυτή η διαχωριστική γραμμή, μεταξύ του ρέκτη και connoisseur, του γνώστη ερασιτέχνη, του μερακλή, αφενός, και του κολλημένου, του σπασίκλα, του φετιχιστή, του γκατζετάκια, αφετέρου. Αλλά υπάρχει. Και είναι ακριβώς η διαφορά μεταξύ του υγιούς, ψυχωφέλιμου παιχνιδιού και της νοσηρής καθήλωσης.
Αφεθείτε ηδονικά στις εμμονές, βυθιστείτε στα πράγματα, κι ύστερα αφήστε τα για άλλα, γιατί όπως λέει ο Νίτσε: «Ο κόσμος είναι κατάφορτος από ωραία πράγματα, εντούτοις είναι φτωχός σε ωραίες στιγμές και σε αποκαλύψεις αυτών των πραγάτων».
Sartorial 